Φθοριούχες Οδοντόπαστες - Πόσο Επικίνδυνες Είναι;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν επιτρέπεται το παιδί σας να καταπιεί την οδοντόπαστα με την οποία πλένει τα δόντια του; Γνωρίζετε ότι κάποιες από τις φθοριούχες ενώσεις που υπάρχουν μέσα στις οδοντόπαστες χρησιμοποιήθηκαν στις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας ως…τοξικά ποντικοφάρμακα; Γνωρίζετε ότι η ποσότητα των φθοριούχων ενώσεων που υπάρχει μέσα σε ένα συνηθισμένο σωληνάριο οδοντόπαστας είναι αρκετή για να προκαλέσει τον θάνατο σε ένα παιδί βάρους μέχρι 12 κιλών αν κατά λάθος φαγωθεί από αυτό;
Είναι λοιπόν οι φθοριούχες ενώσεις τόσο τοξικές; Το Φθόριο αποτελεί ένα από τα 92 χημικά στοιχεία που υπάρχουν στη γη και ανήκει στην οικογένεια των αλογόνων. Δεν βρίσκεται ελεύθερο στη φύση παρά μόνον σε μορφή φθοριούχων ενώσεων. Η μαζική παραγωγή του στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο, οφείλεται στην ανάπτυξη της μεταλλοβιομηχανίας και της πυρηνικής έρευνας όπου παραγόταν σαν υποπροϊόν της παραγωγής αλουμινίου και για την συγκέντρωση και διαχωρισμό των ισοτόπων του ουρανίου και άλλων ραδιενεργών ενώσεων. Το φθόριο που «περίσσευε», παρόλο που ανήκει στα ιδιαίτερα τοξικά προϊόντα, προωθήθηκε στην χρήση οδοντικών σκευασμάτων αλλά και στην συστηματική φθορίωση του νερού σε πολλές χώρες.
Όπως είναι γνωστό, όλες οι φθοριούχες οδοντόπαστες όπως και τα φθοριούχα στοματικά διαλύματα περιέχουν φθόριο από 500 έως και 1500 ppm ανάλογα με την μάρκα. Κάθε φορά που πλένουμε τα δόντια μας μία ποσότητα φθορίου απορροφάται από τον βλεννογόνο του στόματος και μια επιπλέον μικρή ποσότητα καταπίνεται με το σάλιο.
Το γεγονός ότι η φθορίωση του νερού ή η χρήση ανάλογων σκευασμάτων προστατεύει από την τερηδόνα σύμφωνα με την American Dental Association, αμφισβητείται από άλλες εργασίες όπως του Dr. John Colquhoun στο επιστημονικό περιοδικό Perspectives in Biology and Medicine, όπως και σε πρόσφατη δημοσιευμένη έρευνα του Journal of Dental Research όπου αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «…στον γενικό πληθυσμό των χωρών της Δυτικής Ευρώπης που δεν φθοριώνουν το νερό, υπάρχει μια μείωση των ποσοστών της τερηδόνας και των σφραγισμάτων τα τελευταία πενήντα χρόνια, αντίστοιχη με εκείνη των Η.Π.Α., και αυτό παρά το γεγονός ότι το 98% των κατοίκων τους πίνουν νερό χωρίς φθόριο. Η παραπάνω μείωση λοιπόν, δεν οφείλεται στο φθόριο αλλά σε άλλους παράγοντες και κυρίως στη βελτίωση των συνθηκών ζωής και διατροφής.»

πηγή